verlanglijst

Ik weet nog hoe het voelde die spanning rondom Sinterklaas. Was ik wel lief genoeg geweest en had de Sint mijn brief wel ontvangen waarin ik al mijn wensen op had geschreven? Ik heb op mijn werkkamer een oud verlanglijstje ingelijst aan de muur hangen. Erg grappig. Daarin schrijf ik hoe graag ik een dagboek (geschreven als daagboek) wil hebben en een hangbloempot voor op mijn kamertje. En dan maar hopen. Bij ons thuis was het, met vier kinderen, een drukke boel. Mijn moeder maakte de gedichten. Voor ieder één. Vaak grappig met een bijpassend cadeau. Als kind vond ik die grappen helemaal niet leuk. Ik kreeg bijvoorbeeld een zakje nootjes. Niet alleen omdat ik goed noten kon lezen, maar ook omdat ik volgens deze Sint nogal wat noten op mijn zang had. Tsja. Het maakte indruk, want bijna vijftig jaar later weet ik het nog. Wat ik me ook herinner is dat we op Sinterklaas-avond eerst bruine bonensoep aten. Niet bepaald mijn favoriet. Maar je moest, om die cadeaus te krijgen, wel eerst je bord leegeten natuurlijk. Nu pakken we af en toe wat uit tijdens het eten. M’n moeders bruine bonensoep heb ik leren waarderen en ik ga deze maken. Week een 1/2 kg Zeeuwse bruine bonen een nacht lang in water. Kook de bonen de volgende dag gaar in 2 l. water en voeg er 2 gesneden preien, 1 fijn gesneden knolselderij, een laurierblad, zout en peper aan toe. Laat op een zacht vuurtje koken en pureer alles met de staafmixer. Maak van 250 gr. gehakt kleine soepballetjes en laat deze meekoken. Ik denk dat de Sint hiervoor wel komt.