ongenode gast

Mijn zwager nam een foto van ons zessen. Mijn ouders in het midden en wij, de vier kinderen, er omheen. Het is een mooi, dierbaar plaatje geworden want zo vaak gebeurt dit niet. Er staat eigenlijk nog een zevende persoon op de foto; een ongenode gast die zich in het lijf van mijn vader heeft verschanst. Het is de heer Parkinson, een vervelend mannetje die het mijn vader, en dus ook mijn moeder, steeds moeilijker maakt. Voor mijn vader is deze parasiet, want dat is het, erg irritant. Steeds meer dingen in het leven worden hem lastig gemaakt, al houdt mijn vader kranig stand. Mijn moeder werd meer en meer zijn mantelzorger, al zag ze dat zelf niet zo. De vrijheid waar ze zo van genoten, werd steeds meer ingeperkt. Zomaar even op pad naar een museum of het bos is niet meer vanzelfsprekend en autorijden wordt steeds meer een ding. Mijn moeder nam destijds extra lessen,  en dat op haar leeftijd. Ik vond haar super stoer! Nu wonen al even niet meer samen omdat dit niet ging. We blijven hopen op een hereniging natuurlijk, maar dat lijkt steeds lastiger te worden helaas. Toch blijven ze optimistisch en vinden ze het vooral gezellig (maar niet nodig) dat wij ze ondersteunen en hee vaak bezoeken. In de verpleeghuizen waar ze wonen ervaren ze ons als erg betrokken. Laatst hadden we een familieoverleg. We zaten, net als vanouds, met z’n zessen aan tafel en bespraken een aantal zaken met elkaar. Mijn zus had hache meegenomen, naar mijn moeders recept. Snij 1 kg Zeeuwse uien in ringen en bak ze kort aan. Haal ze uit de pan en bak 1 kg. riblappen, in stukjes gesneden, bruin. Voeg de uien toe, doe er 500 ml. water bij met wat kruidnagels, laurierblaadjes, peperkorrels en een scheut azijn en laat alles een paar uur sudderen. Serveer met aardappelen en rode kool. Konden we maar altijd in ons huis blijven wonen en doen of er niks aan de hand is. Helaas haalt de werkelijkheid ons links en rechts in. Daar helpt geen moedertje (en vadertje) lief aan.