Oester

Ik weet nog goed dat ik mijn eerste oester at. Ik was 16 jaar oud en op aandringen van mijn baas, nam ik stoer als ik was, een oester. Dat was even wennen. Het zilte, wat slijmachtige hapje kon me niet zo bekoren. Later toen ik wat ouder was ging ik de oester steeds meer waarderen. Vers of gegratineerd. Veel later, toen ik met Man wel eens bij een Zeeuws sterrenrestaurant ging eten, werd het een van mijn favoriete hapjes. Eén van de bijzonderste oesters at ik bij Edwin Vinke, chef van de Kromme Watergang. Een klein schilderijtje had hij er van gemaakt. Met komkommerschuim, een gemberdressing en een vleugje wasabi.

Hoewel, er gaat niets boven een pure oester. Die vind ik toch het aller lekkerste. Regelmatig gaan we op vakantie naar Frankrijk. Naar een kleine camping, ergens aan de kust. We nemen dan altijd een goed oestermes mee omdat je daar de oesters per soort en grootte kunt kopen. Gewoon op de markt waar ze in grote hopen op de kramen liggen. Je kunt er al één ter plaatse open laten maken en je er een glas goede plaatselijke wijn bij laten inschenken. Heerlijk om zo een oester weg te slobberen. Om dan daarna verder de markt over te gaan voor de andere, lokale lekkernijen. Lijkt me heerlijk wanneer dat hier ook zou kunnen. Ik denk dat toeristen dit lekker en leuk vinden wanneer ze hier op vakantie zijn. Kunnen ze er misschien een stukje over schrijven in hùn plaatselijke krant.